NIEUWE-TONGE – SGP-jongeren Flakkee organiseerde vrijdag 24 april in ‘Ons Dorpshuis’ te Nieuwe-Tonge een politieke jongerenavond over het thema ‘Gedoe om Geert’. De spreker van deze avond was dr. Bart Jan Spruyt, onder andere columnist bij Elsevier. “Er is structureel ruimte op rechts. Dit ontkennen heeft geen zin… Maar hoe wordt dit ingevuld? Laten we conservatieve krachten bundelen.”

Marco van der Bok, voorzitter van SGP-jongeren Flakkee, opende de avond. De Bijbellezing was uit de 2e brief aan de Thessalonicenzen. Hier wordt geschreven over de wederhouder. En de inleider van deze avond, dr. Spruyt, trekt in zijn essay ‘Toekomst voor de stad’ lijnen naar dit Bijbelgedeelte. De wederhouder kan ook omslaan in een bespoediger. De grenzen vervagen dan en de staat eist alle ruimte op. Welke ruimte is er nu nog voor ons? Hoe moeten wij met Wilders omgaan? Daarom het thema van vanavond ‘Gedoe om Geert’. Bilderdijk dichtte: ‘Liberaal is glibber aal’. Welk zand moeten we hebben om Geert beet te pakken?

Hierna kreeg Spruyt het woord, hij deelde zijn betoog in drie delen: 1. De samenwerking met Wilders, hoe is alles gegaan? We vergeten namelijk snel! 2. Hoe staan we nu tegenover Wilders? 3. Komen tot de kern van de zaak, ‘de harde punten’ volgens dr. Spruyt.

“Wilders regeert de publiciteit. Een snelle stijging in de peilingen, een stijging die maar aanhoudt. Wat moeten we met die man? Wat is onze positie ten opzichtte van hem?”

Geschiedenis

“Hoe was het ook alweer? Van 1994 tot 2002 hadden we de beruchte acht jaren ‘paars'”. Spruyt herinnert zich nog levendig hoe hij die jaren aan den lijve heeft ervaren hoe die kabinetten te werk gingen; het gevecht om alles wat herinnerde aan de Christelijke wortels te verwijderen. “Er kwam een abortuswet, liberalisering van de prostitutie, euthanasie, het homohuwelijk allemaal vruchten uit deze tijd. Het politieke verzet was klein, hopeloos verdeelt en dus krachteloos. Een wet was feitelijk al aangenomen voordat er over gepraat was door de kamer! Men stond compleet machteloos. Interessant maar te laat was wat er toen gebeurde. Er werd een persconferentie gegeven met verschillende maatschappelijke organisaties. Een brede opzet was de basis. Jodendom, Christendom, Hindoeïsme, Islam, Humanisten, kortom van alles was vertegenwoordigd. Allemaal tegen de vrijere wetgeving die onder paars tot stand kwam! De een om anderen redenen dan de ander, maar toch… In een helder moment kwam ik (Spruyt, red.) tot de conclusie dat hier iets grondig mis was. Paars als democratisch gekozen kabinet was bezig met het verwoesten, terwijl er een breed maarschappelijk verzet was tegen deze verwoesting! Er was dus een representatieprobleem. Het kabinet was niet de afspiegeling van wat er leefde onder het volk. Net als bijvoorbeeld met het referendum over de grondwet van de EU. Dit werd geconstateerd maar wat gaan we er aan doen? Dat forum moet permanent gemaakt worden. Een gezamenlijk programma tegen modernisering en liberalisering. Dat leidde tot de oprichting van de Burke stichting, een conservatieve denktank”.

Deze denktank had destijds drie doelen:
1. Beïnvloeden van de publieke opinie, media, boeken schrijven, leesclubs oprichten en zomer en winterscholen organiseren. (schaduwuniversiteiten)
2. Politieke dingen doen. Lezingen geven, politici informeren.
3. Zomer 2004 G. Wilders

In die tijd had Spruyt een lunch met dhr. Hillen, “een degelijk politicus van CDA huize”. Spruyt klaagde zijn nood. “We doen zoveel, wenden veel geld, middelen en energie aan, maar de opbrengst is zo mager. We kloppen op de deur maar die gaat maar op een heel karig kiertje.” Hille: ‘Je klopt wel maar er zit niemand achter die deur! Die doen ze nooit open… Moet je zelf doen’.

Wilders
Toen gebeurde er iets vreemds. Wat nooit gebeurt, een Kamerlid, de heer Wilders belt Spruyt op. ‘Ik heb je boek ‘Lof van het conservatisme’ gelezen!’ “Dat een Kamerlid überhaupt je boek leest is een bijzonderheid, maar dan bellen om vragen te stellen. Echte interesse hebben, nadenken, dat is iets unieks!” ‘Meneer Spruyt, u schrijft dat liberalisme suïcidaal is… Waarom? Wat kan ik er mee?’ Wilders kwam in de kijker. Gewoon VVD Kamerlid. Maar kwam in conflict met de VVD leiding vanwege zijn puntenplan. Eén punt was namelijk ‘Nooit Turkije binnen de EU’. Het VVD standpunt was ‘Turkije mag wel toetreden’. Ineens staat Wilders buiten de VVD fractie. Dat was op een donderdag, de maandag erop staat hij bij Spruyt op de stoep. “Dan volgt een hectische tijd. Wat moet er gebeuren? Als eerste wordt er een analyse gemaakt van de politieke situatie. Daarnaast moest een verklaring geschreven worden: dit zijn wij, dat willen wij. Wie dat ook vindt, kan aansluiten. Een drukke tijd met veel geheime ontmoetingen. Er was ook de druk van bedreigingen en daarom zware beveiliging. Die trekt een wissel op je bestaan en is veel erger dan wij ons kunnen voorstellen.” Na de zomer zou men de plannen presenteren. Maar Wilders klapt al eerder uit de school. Dat suddert zo voort. Spruyt blijft lang bij Wilders en zijn mannen hangen. Hij blijft lang, achteraf te lang, hoop houden op een degelijke fatsoenlijke rechts conservatieve partij. Een herschikking van het politieke landschap, een bundeling van conservatieve kracht op punten waarin men elkaar vindt, naar Engels en Amerikaans model. Dat was de droom…

“Waar men mee bezig was kon een electoraal succes worden! Dat is dan een kans – een fatsoenlijke rechts conservatieve partij; of een bedreiging – tegen alle geloof, een soort liberale Jihad. Lang leek het te lukken. Veel ontmoetingen vonden plaats. Fatsoenlijke degelijke denkers kwamen op de lijst. Maar Geert Wilders cirkelde maar rond één punt en dat was hijzelf. Me, myself and I. Dat stootte mensen af. Het werd ook alles geconcentreerd op de strijd tegen de Islam. Maar gooi daarmee Wilder niet weg! Hebben we weleens nagedacht over zijn positie, wat die manier van leven met je doet? Logisch dat iemand die zo moet vrezen voor zijn leven, zo beveiligd word, en daarmee belemmerd in zijn vrijheden, een zwaarder punt maakt van de Islam dan een ander. De gezondheidszorg is dan net iets minder interessant dan de Islamisering… Houd dus rekening met een menselijke kant in het geheel!”

Harde punten
“Een (linkse) Nederlandse publicist, Jacques van Doorn, beschreef Nederland ooit als een polder. Een Hollandse polder, met alles er op en er aan. Maar toen viel midden in die polder een groot rotsblok. De Islam. Dat rotsblok past hier niet. Er zijn drie manieren om hiermee om te gaan: 1. Laat maar liggen dat blok, komt vanzelf wel goed. Vooral veel thee mee drinken. Dat is de linkse politiek 2. Komt niet goed op deze manier, dat rotsblok moet worden bijschaafd, aan gebeiteld en gehakt worden. Dit is de rechtse politiek 3. Dat blok gaat nooit en te nimmer passen, het moet weg! Extreem rechts.

Wij leven in ons land met een ‘geweldige’ democratie. De meerderheid beslist, het volk regeert. Maar wie enigszins ‘gehinderd’ wordt door klassieke kennis weet dat de Grieken beter nadachten over wat een democratie inhield. Volgens Plato moest een democratie aan verscheidene voorwaarden voldoen anders ontaarde het”.
Spruyt schetst wat hij gelezen had bij die Grieken. Zij beschrijven verschillende regeringsvormen. 1. Monarchie, de koning regeert. Maar dat kan snel ontaarden in een tirannie. 2. Aristocratie, de macht ligt bij weinigen. Verwordt snel tot een ‘kliek’ met vriendjespolitiek. 3. Democratie, maar als die verloedert wat krijg je dan?… 4. Ochlocratie. Het plebs, vulgus, de massa, RTL en SBS aan de macht.

“Wanneer vergaat de democratie nu eigenlijk? Wanneer verglijdt men tot ochlocratie? De Grieken noemen als eerste kenmerk: als de goden niet meer geëerd worden, als er geen respect meer is voor de ouders. Dus bij secularisering! Democratie is in principe de vrijheid om te kunnen doen wat ik behoor te doen. Bij ochlocratie is de norm: ‘wat wil ik’, absolute vrijheid en autonomie. Dat leidt tot chaos, de elite raakt weg. Het volk gaat roepen om een sterke man. Die hen uit al deze problemen helpt. Dan komt je terecht in een cheirocratie, cheiro is vuist. Een vuist die orde op zaken stelt. De vuist van de staat. Iemand met absoluut gezag. Iemand die er onder heeft gehangen, die eruit is gezet. Iemand met een grote mond die zijn kans afwacht om wraak te nemen.  Als je ‘gehinderd’ bent door deze kennis dan kun je Nederland geen gezonde democratie noemen. Vrijheden als vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst heb je niet om anderen te kwetsen en de staat te ondermijnen. De 2e brief aan de Thessalonicenzen: er moet een rechtstaat zijn om menselijkerwijze gesproken de kerk te behouden. Onderzoeken van gerenommeerde bureaus wijzen uit dat er grote onvrede is onder de Nederlandse bevolking. Uit die onderzoeken zou je ochlocratie kunnen afleiden.”

Na deze uiteenzetting van dr. Spruyt waarnaar een ieder geboeid luisterde, was het moment aangebroken waarop penningmeester Maarten Baan afscheid nam. Na 12,5 jaar trouwe dienst brak de tijd aan dat hij de SGP-jongeren vaarwel zei. De voorzitter typeerde Maarten in twee woorden: “Nauwgezet en Paraat… Iets waar de SGP jongeren van Flakkee hem zeer dankbaar voor zijn! Hartelijk dank voor alle inzet.”

Na de pauze werd de avond verder ingevuld aan de hand van vragen uit de zaal en vertelde dr. Spuyt welke hoop hij nog had om de teloorgang van onze democratie een halt toe te roepen en een ommekeer tot stand te brengen.